خاطره زایمان

با خانم قاسمی مشغول حرف زدن شدم و ایشون هم از من خواستند تا روی تخت دراز بکشم تا پبشرفت زایمانم رو ارزیابی کنند.با هم از بچه های کلاسمون صحبت کردیم کدوم سزارینی شده بودن کدوم طبیعی ساعت حدود 8:15 صبح بود و من هیچگونه دردی نداشتم چون دردای من شروع نشده بودن و قرار بود با تزریق آمپول این دردها تازه شروع بشوند.خانم حسینی مامای شیفت آمدند و منو معاینه کردند و گفتند 3سانت باز شده ولی درد نمیکشه.خانم قاسمی گفت شاید به درد مقاومه ؟ خودمم نمی دونم واقعا دردی نداشتم ؟؟؟؟/

ساعتای 9 بود که خانم قاسمی مامانم رو آوردند بالای سرم. مامانم با روحیه بالا گفت:معلومه که درد نداری ؟ گفتم مامانی خوابم میاد دلم میخواد بخوابم. مامانم گفت بهت گفتم از زایمان نترس .کمی پیشم بود و بعد هم رفت. ساعتای 10 بود که خانم حسینی آمدند تا کیسه آبم رو پاره کنند. اصلا درد تداشت و خوشبختانه رنگش زلال و روشن بود.

از روی تخت بلند شدم و با راهنمایی خانم قاسمی روی توپ نشستم دیگه دردام شروع شده بود ولی خیلی خفیف از درد پریود هم کمتر بود . کمی روی توپ بودم کمی راه می رفتم رفتم دم در دیدم شوهرم امده با دیدنش انرزی مضاعف گرفتم چون مامای همراه داشتم شوهرم می تونست بیاد بالای سرم . با شوهرم رفتیم توی یه اتاق خصوصی فکر کنم حدود ساعت 12 بود دهانه رحمم حدود 4 سانت باز شده بود دردا می آمدند و می رفتند ولی باز هم قابل تحمل بود . ولی دردها که شدت پیدا کرد دیگه نمی تونستم باایستم .به کمک خانم قاسمی روی توپ نشستم وقتی روی توپ نشستم انگار تمام دردام رو به توپ منتقل می کردم.احساس سبکی می کردم شوهرمم پشت سرم نشسته بود و با راهتمایی خانم قاسمی منو کمرم رو ماساژ میداد  به همین منوال طی میشود ومن زمان رو نمی فهمیدم واقعا حضور همسرم قوت قلبی بود برام.خانم قاسمی هنگام درد روی دو نقطه از کمرم رو محکم فشار میداد که باعث میشود دردا برند اصلا انگار دردی وجود نداشت خیلی باحال بود هر وقت درد داشتم میگفتم وای درد دارم و خانم قاسمی محکم کمرم رو فشار میداد. بعد هم کیف آب جوش روی کمرم تکان میداد  احساس خوبی بود دوباره دردا می آمدند فاصله دردام یک دقیقه بود من و همسرم تو اون اتاق یه ساعتی بودیم بهترین خاطره زایمانم اونجا بود و دردا هم قابل تحمل بودن

ساعتای 1 بود از همسرم خواستند تا بره بیرون و من معاینه بشم دهانه رحمم حدود 7 سانت باز شده بود و پیشرفت زایمانم خوب بود. از اینجا بود که دردام شد درد زایمان خانم حسینی واسه اینکه دهانه رحمم زودتر باز بشه و رحمم نرم بشه بهم آمپول پپتین تزریق کرد حالت بی حسی هم داشت با تزریق این آمپول بی حال روی تخت افتادم همسرم کنارم آمد و دستای منو گرفته بود حال خوبی نداشتم هم درد داشتم هم بی حال بودم حالت تهوع هم داشتم شوهرم با راهنمایی خانم قاسمی کمرم رو ماساژ میداد ولی درد به معنای واقعی کلمه بود شوهرم برای آخرین بار کنارم بود و رفت چون دوست نداشتم برای زایمان پیشم باشه                                                                             خلاصه واسه کاهش دردام با راهنمایی خانم قاسمی رفت روی توالت فرنگی نشستم و دوش آب گرم رو روی شکمم گداشتم .احساس خیلی خوبی بود دردام کم شد ولی شدت دردام زیاد بود آخ و وایم بلند شد خانم قاسمی با مهربونی و حوصله کنارم بود و بهم میگفت داد بزن خودتو خالی کن.منم آی و آخ میگفتم تا ساعت 2:30 توی آب بودم بعد هم برای معاینه باید روی تخت دراز میکشیدم از اونجا تا تخت فاصله ای نبود ولب دردام مرتب منو می گرفت چند بار روی زمین نشستم و بلند شدم و با کمک خانم قاسمی روی تخت دراز کشیدم. معاینه که شدم شرایط زایمان را پیدا کرده بودم و دهانه رحمم کاملا باز شده بود دکترم آمد بالای سرم و گفت خوبی؟گفتم نه دارم می میرم..............

حالا نوبت زور زدن شده بود به نظر من دردای زایمان فابل تحمله ولی زور زدنه سخته چون احساس می کردم با هر زوری که میزنم چشمام داره میاد بیرون. خانم قاسمی می گفت اینجا زور بزنی و بعد بری روی تخت زایمان کمتر بخیه می خوری . ولی دیگه زوری نداشتم دیگه توان در بدنم نبود  بعد هم بلند شدم و رفتم روی تخت زایمان وقتی راه می رفتم احساس میکردم بچم اومده پایین.                                                                         به سختی روی تخت زایمان دراز کشیدم .مثل تخت معاینه بلنده و جای پا داره .توی بازدید زایشگاه اتاق زایمان رو دیده بودم  محیط برام آشنا بود.  هواش هم کمی سردتر از اتاق درد بود. وای باز هم باید زور میزدم وای وای چه کار سختی بود با راهنمایی خانم قاسمی تمرکز کردم و شروع کردم به زور زدن ولی بچه نمیومد بیرون تا توی همین زورا بود که احساس کردم یه چیز گرمی ازم خارج شد و اومد بیرون نگاه کردم دیدم تبسم زندگی من توی دستای خانم  دکتر داره به همه جا نگاه میکنه.با اون چشمای مشکی و درشتش به من نگاه میکرد.این همه درد به یه نگاه تبسم می ارزید. خداراشکر دخترم صحیح و سالم به دنیا اومد  .

  خدا یا شکرت خانم قاسمی می خواست تبسم رو بزاره روی سینم ولی خودم اجازه ندادم چون بدنم می لرزید و توان نگه داشتن بچه را نداشتم . تبسم رو روی تخت نوزادان کنار من گزاشتند و منم شروع کردم به قوربون صدقه تبسم رفتن دختری ریزه میزه و کشمشی. با وزن 2700 کیلو صحیح و سالم.وقتی مشغول حرف زدن با تبسم شدم دیگه نفهمیدم جند تا بخیه خوردم فقط می دونستم تا مقعد رو باز کرده بودن. بعد از اتمام کاره دکترم ازم خداحافظی کرد و رفت .                                     در کل من از ساعت 7 القای  درد شدم ولی دردام از ساعت 11 ظهر شروع شد و ساعت 2:50 زایمان کردم. دکترم از زایمانم خیلی راضی بود از همینجا از سرکار خانم مریم سهیلی پور کمال تشکر را دارم چون خیلی منو به زایمان طبیعی تشویق کرد و خیلی هم حوصله به خرج داد تا من زایمان کنم. و همچنین تشکر ویژه از سرکار خانم قاسمی که همیشه با مهربونی ها و راهنمایی خوبشون منو تشویق به زایمان کرد. از روشهای کاهش دردشون  از مطالب خوبشون که توی کلاسها ارایه میکنند هم تشکر میکنم.از پرسنل خوب بیمارستان سینا مخصوصا خانم حسینی کمال تشکر را دارم.

به همه توصیه میکنم ورزش بارداری فراموششون نشه من دختره هیکلی و چاقی نبودم وزنم قبل از بارداری 55 کیلو با قد 170 سانت ریزه و لاغر بودم  اما با انجام ورزشهای حین بارداری پیاده روی های منظم در طول بارداری توانستم زایمان طبیعی انجام بدم.

مامانای مهربون از زایمان نترسید خودش شروع میشه یه روند کاملا طبیعیه فقط صبر و حوصله باید به خرج داد .آرزوی موفقیت برای تمام مامانای مهربون دارم.